Afgelopen weekend hebben we met Willeke en Yvo de familie van Octavio; zijn broer Alejandro en zijn familie, in Huacahuasi bezocht. Natuurlijk hebben we ook meteen een bezoekje gebracht aan mijn kudde alpaca’s die door de familie wordt verzorgd.
De reis begon al vroeg in de morgen, om 4 uur om precies te zijn, met een taxi rit naar de collectieve taxi’s richting Calca. Vanuit Calca zouden we per taxi naar Quishuarani reizen vanwaar onze wandeling zou beginnen. Sinds een week zijn er wegwerkzaamheden tussen Calca en Lares. Daardoor is het maar drie keer per dag voor een uur mogelijk, het stuk weg tussen de thermale baden in Calca en het bergdorp Accha Alta te passeren. Op dit moment is deze eenbaansweg, onverhard. Het idee is om de weg te verbreden en te asfalteren. De wegwerkzaamheden zullen zeker nog een jaar gaan duren. Dat belooft nog wat.
Ruim op tijd waren we in Calca maar het viel nog niet mee om vervoer richting Quishuarani te vinden. Uiteindelijk zijn we met een collectief busje op weg gegaan. Net op tijd hebben we de wegwerkzaamheden gepasseerd. En na een prachtige rit van ongeveer 1 1/2 uur zijn we aan de weg uitgestapt. Dit betekende dat de toch al zware tocht van zaterdag, begon met een extra klim van ongeveer een uur naar het bergdorp Quishuarani.
Vanuit Quishuarani starten we aan een stevige klim van ongeveer 2 1/2 uur naar de bergpas. Op weg naar de bergpas werden we ingehaald door een groep lama’s van een lama trek, bepakt met tenten en slaapzakken. Prachtig om te zien! Ons idee is om in de toekomst de kampeer uitrusting van onze trekkings grotendeels door lama’s te laten dragen. Dus we hebben deze groep lama’s eens even goed bestudeerd.
Op de bergpas heb je een prachtig uitzicht over helder blauwe bergmeren en velden. Op deze hoogte grazen ook de alpaca’s en lama’s. Onderweg passeren we diverse kuddes. Na de bergpas gaan we richting de vallei naar het bergdorp Cuncani en daarna klimmen we naar de tweede bergpas op weg naar het bergdorp Huacahuasi. Eind van de middag, net voor het donker komen we in Huacahuasi aan. Hartstikke moe maar wat een prachtige dag! Na een kop coca thee en popcorn, wassen we in een emmer met warm water ons gezicht en voeten. Heerlijk! Daar knap je van op! Alejandro heeft voor ons een mais soep gemaakt en aardappels. ‘S nachts slapen we in de huisjes van de familie aan de rivier. Met het stromende water op de achtergrond.
Zondag na een ontbijt van thee gemaakt van geroosterde en gemalen tuinbonen en een heerlijke omelet gaan we weer op pad. De kudde alpaca’s en lama’s zijn al vroeg in de ochtend zelf op pad gegaan. Op weg naar Lares komen we de kudde tegen. Wat een prachtig gezicht! Ook onze macho chocolate laat zich zien en voelt zich op en top macho. Alejandro heeft verteld dat een van de donker bruine hembras haar eerste cria in september/oktober verwacht. Spannend! In november zullen we opnieuw naar Huacahuasi reizen, om de cria te bewonderen en een aantal alpaca’s te knippen. Een aantal heeft alweer een prachtig dikke vacht. Ook zullen we dan twee machos gaan ruilen voor twee hembras; Alejandro heeft al twee kandidaten op het oog.
Vlak voor Lares, van boven gekomen, liggen de thermale baden. De afgelopen twee jaar is het aantal toeristen dat de thermale baden in Lares bezoekt of een van de routes van de Lares trek loopt, enorm gestegen. De Lares trek wordt vaak gelopen als alternatief voor de overvolle Inca Trail. Maar afgelopen zondag was het opmerkelijk rustig. We hadden niet veel tijd maar hebben toch nog even kunnen genieten van het heerlijk warme water. Na een ontzettend lange en vermoeiende terug reis, kwamen we s’avonds om 10 uur weer aan in Cusco. Na een kop koffie zijn we direct ons bed in gedoken. Moe maar voldaan. Wat een prachtig avontuur!
Categorie: Blogs - geschreven door Lisette op 14 augustus 2010 om 01:35
Van de week zijn Sonia en Ignacia van de weefgroep Grupo de Sonia uit Huaran in de Heilige Vallei, op bezoek geweest in Cusco. Het is altijd gezellig om de dames te ontmoeten en bij te kletsen. Tijdens de zware regens en overstromingen in februari hebben een aantal leden van de weefgroep hun huizen en dieren verloren. Het is goed om te horen dat een aantal leden hun huizen weer aan het opbouwen zijn.
De dieren uit mijn kudde zijn verleden jaar voor het eerst geknipt. Omdat een aantal toen nog erg jong was, waren sommige vachten erg kort. Deze wol kan alleen maar grof gesponnen worden. In Peru wordt deze wol gebruikt om grove dekens van te weven die gebruikt worden als bed dekens. De langere wol kan veel fijner gesponnen worden. Deze wordt verwerkt in de prachtig geweven doeken en poncho’s.
Het heeft ruim een jaar geduurd voordat de wol van mijn alpaca’s, geknipt tijdens de alpaca verjaardag in april 2009, gesponnen is. Het grootste deel van de wol is gesponnen door Sonia en Ignacia. De laatste vachten worden gesponnen door Paustina, een schoonzus van Octavio. Dus nog heel even geduld en dan is de collectie wol van 2009 echt compleet!
Het plan is om de wol te gaan verwerken in een kleurenkaart van alpacawol. Hoe? Daar ga ik binnenkort eens een goed plan voor bedenken!
Categorie: Blogs - geschreven door Lisette op 5 augustus 2010 om 23:39
De wandeling Moray-Maras-Salineras is de lievelingswandeling van Octavio.
Onderweg bezoeken we de landbouwterrassen van Moray, het koloniale dorp Maras en de zoutpannen van Maras | Salineras.
Iedere keer geniet ik weer van de prachtige autotocht over de hoogvlakte van Chinchero op weg naar de Heilige Vallei. Met prachtig uitzicht op de besneeuwde bergtoppen met namen als Veronica, Chicon en Pitusiray. Voorbij Chinchero, op ongeveer 48 kilometer van Cusco ligt het dorpje Maras. Via Maras gaan we met de taxi naar Moray waar de wandeling begint.
Moray was in de tijd van de Inca’s een belangrijk centrum voor landbouwexperimenten. Het terrassen complex heeft de vorm van een amfitheater. Dit was voor de Inca’s de ideale plek om te experimenteren met plantensoorten op verschillende hoogten.
Het wandel pad van Moray naar Maras is voornamelijk vlak met af en toe een klimmetje of een kleine afdaling.
Het dorpje Maras in de Heilige Vallei van de Inca’s was erg belangrijk in de koloniale tijd. Peru werd toen bestuurd door een Spaanse onderkoning. In het dorp herinneren de koloniale portalen met de familiewapens aan de Spaanse edelen die er gewoond hebben.
Afgelopen weekend hebben we de zoutpannen van Maras bezocht. Op zoek naar het Marasal, het zout van Maras. Jeroen van Wieren, kok en eigenaar van Salsamentum, de zoutkamer verkoopt zout uit de hele wereld. En zou graag het Marasal aan zijn assortiment toe willen voegen.
Duizenden zoutpannen zijn al sinds de Inca tijd in gebruik. Zout water stroomt uit de grond en wordt opgevangen in bassins die opdrogen in de zon en het zout afzetten aan de oppervlakte. Het zout wordt verzameld en op de lokale markt verkocht.
Het afgelopen jaar is een bezoek aan Moray en Maras ook opgenomen in een alternatieve Heilige Vallei tour per auto. Maras heeft zich sinds die tijd ook beter georganiseerd. Bij de entree naar de zoutpannen zijn winkeltjes die beeldjes gesneden uit zout kristallen en het Marasal verkopen. Ook worden er slingers verkocht met daarin de verschillende kwaliteiten zout en een foto van de zoutpannen.
Er zijn diverse kwaliteiten zout te onderscheiden:
- het industriële zout met jodium (fijn wit zout)
- het zout geoogst in de zoutpannen van Salineras zonder bezoek aan de fabriek is iets grover en heet ‘sal extra’ (wit)
- ‘sal primera’ | sal rosada (iets rose van kleur)
- ‘sal tercera’ (dit zout is voor de dieren en om een voeten bad te nemen tegen artritis en reuma). De coöperatie heeft ook een zout kruidenmix samengesteld om een voetenbad mee te nemen.
De rose kleur van het zout in de kwaliteit ‘sal primera’en ‘sal tercera’ komt van de aarde.
Het zout wordt met de bloten voeten gewassen, bij elkaar geschraapt en weer gewassen tot dat het mooi schoon is. Afgelopen weekend was een oud baasje het zout van een van zijn zoutpannen aan het wassen en oogsten. De man was erg verlegen maar vond het geen probleem dat ik een klein filmpje van hem aan het werk maakte.
Bekijk de filmpjes van het zout oogsten op youtube.
Categorie: Blogs - geschreven door Lisette op 4 augustus 2010 om 22:09
Octavio zijn familie komt oorspronkelijk uit Huacahuasi, een kleine dorpsgemeenschap in de Hooglanden op 3750 m hoogte. De Hooglandindianen leven nog altijd volgens de oude tradities en spreken de oude Quechua taal.
De workshop wol verven vindt plaats bij de familie van Octavio in Urubamba in de Heilige Vallei. In Urubamba woont zijn moeder samen met oma, twee nichtjes en sinds kort een neefje uit Huacahuasi. De familie weeft volgens de tradities van de Hooglandindianen in Huacahuasi prachtige sjaals, doeken, tasjes… Deze zijn te koop in het winkeltje van de familie aan huis. De wol wordt met planten en cochenille luizen, geoogst in de directe leefomgeving van de familie, geverfd.
Voor het verven van de wol worden er diverse planten gebruikt. Door plantendelen; wortels, bladeren, bloemen, mos…in een pan water te doen en een tijdje te laten pruttelen geven de planten hun kleurstof af.
Tijdens deze workshop zullen we ons vooral richten op het verven van de wol met de kleurstof van de cochenille luizen. De Inca’s schijnen al bekend geweest te zijn met karmijn. De rode kleur die gewonnen wordt uit een soort schildluis, de cochenille luis, die leeft op schijfcactussen. De cochenille luis wordt met een kwastje verzameld, gedroogd in de zon en daarna tot poeder vermalen tussen twee stenen.
Door toevoeging van diverse mineralen en bijvoorbeeld limoen sap zijn er diverse kleuren paars, rood, roze, zalm… te bereiken.
In juli hebben we onze eerste workshop ‘wol verven met cochenille luizen’ gegeven aan de zussen Margriet en Lonneke en Wies. In de ochtend zijn we met de collectieve taxi richting Ollantaytambo gereisd. Sinds een goed jaar rijden er nu busjes voor ongeveer 11 passagiers tussen Cusco-Urubamba-Ollantaytambo. Deze busjes rijden een stuk rustiger en veiliger dan de collectieve auto’s die soms als gekke over de weg razen.
Na kennis gemaakt te hebben met de familie gaan we aan het werk. We maken een kleine wandeling in de directe omgeving van het huis om planten en cochenille luizen te verzamelen. Octavio vertelt over de geneeskrachtige werking van de planten en welke kleur we met welke plant kunnen verven. Tijdens de voorbereiding staan de pannen met water te pruttelen op het houtvuur. Op de patio raspen we de bladeren van de takken, maken strengen wol, wassen de wol en dan is het tijd voor de lunch.
Octavio zijn moeder heeft een aardappel soort uit de omgeving voor ons gekookt, in de schil. Deze aardappelen moet je met de hand pellen en worden gegeten met een stuk kaas.
Na de lunch heeft Octavio zijn moeder de gedroogde cochenille luizen fijn gemalen tussen twee stenen en met dit pigment hebben we de wol geverfd. Eerst puur cochenille wat een paarse kleur geeft daarna met toevoeging van diverse mineralen en limoen sap voor de roze en rode kleuren. De groene kleur is geverfd met Molle.
Na het verven van de wol heeft moeder een demonstratie weven gegeven. Moe maar ontzettend tevreden zijn we eind van de middag weer terug gereisd naar Cusco.
Categorie: Blogs - geschreven door Lisette op 27 juli 2010 om 00:42
« Nieuwere berichten —
Oudere berichten »
