Bezoek aan Ausangate | Warmwaterbronnen van Upis

Afgelopen weekend is mijn droom in vervulling gegaan! Eindelijk zijn we naar Ausangate afgereisd. Wat een ervaring!

Na een bus reis van ongeveer 3 1/2 uur kwamen we in Tinqui op 3800 m. hoogte aan. Sinds kort is deze weg geasfalteerd en is de regio Ausangate beter bereikbaar en minder geïsoleerd. In het verleden duurde deze busreis zeker 6 uur, over een onverharde weg.

De bus slingert zich, hoog boven de groene Urubamba-vallei, door kleine Quechua dorpjes, als Urcos, Ccatca en Ocongate naar Tinqui.

Aan de weg naar Puerto Maldonado, in het amazonegebied, ligt het dorpje Tinqui. Tinqui is een plaatsje van niets: een dorpsplein met een markt, winkeltjes en een restaurant waar we een menu eten met schapen vlees. Vanaf hier begint de Ausangate trek. Na het betalen van een entree van S./ 10.00 pp voor het betreden van het natuurgebied, beginnen we aan een wandeling van ongeveer 5 uur, op naar het thermale bad aan het begin van de gletsjer.

Het duidelijke, brede pad stijgt voordurend, maar wel geleidelijk. Voor ons hebben we uitzicht over de majestueuze Cordillera Vilcanota en de adembenemende Ausangate berg, waar we steeds dichterbij komen. Er komen geregeld kinderen op ons afgelopen, bedelend om snoepjes. Onderweg passeren we het dorpje Upis, waar we eerst bij een familie zouden overnachten maar de plannen zijn gewijzigd nadat we geen contact hebben kunnen maken met deze familie. Later vertelt een paarden man, op weg naar huis na een trekking, over de warmwaterbronnen, het thermale bad nabij de gletsjer. Met een warm bad in het vooruitzicht, besluiten we de tocht voort te zetten tot aan het begin van de gletsjer…op naar het thermale bad van Upis op 4440 m. hoogte.

Ausangate…het is onmogelijk om niet onder de indruk te zijn van deze majestueuze berg met een hoogte van 6372 m, wiens top bedekt is met eeuwige sneeuw. Zoals veel van de hoge en vaak besneeuwde toppen in de Andes, wordt ook de Ausangate beschouwd als een Apu, een heilige berg. Al sinds de pre-Inca tijd hebben de mensen deze bergen aanboden en offers gebracht aan de Apus, ter bescherming tegen alle kwaad.

Het berglandschap onderweg is uitgestrekt, kaal, met hier en daar een huisje en grote groepen alpaca’s. Op de natte grond in de vallei zien we talrijke vogels zoals de Ibis en de Andes gans.

We overnachten bij een familie die in dit jaargetijde leeft in een klein huisje nabij het thermale bad. Zoals vele families in de Upis vallei, heeft ook deze familie een mooie kudde alpaca’s. Later horen we dat de groep uit ongeveer 160 alpaca’s bestaat, een paar lama’s en paarden. Vader is niet thuis maar met de paarden aan het werk op de trek. In het donker komen we bij de familie aan. In de verte zien we een huisje en alpaca’s…een teken dat er iemand thuis. Gelukkig maar…want er zijn verder geen mogelijkheden om te overnachten. Als noodplan hadden we al bedacht de nacht door te brengen in het warme water. Zodat we niet dood zouden vriezen van de kou. Want de nachten kunnen zeer koud zijn.

Allereerst nemen we een warm bad…samen in het pikdonker, in het licht van de maan. Het is ongelooflijk hoeveel sterren er aan de hemel staan. Na een kom soep duiken we ons bed in. Onder ’10 kilo’ aan dekens, vallen we in slaap.

Vroeg in de morgen staan we op. Na een foto sessie met moeder en dochter in traditionele kleding en de alpaca’s gaan we samen op weg naar Tinqui. Twee lama’s zullen mee lopen om op de terug weg de inkopen te dragen. In Tinqui bezoeken we de zondag markt en daarna reizen we per bus richting Ocongate…naar de boerenmarkt. Ocongate is een klein dorp. De bewoners gaan traditioneel gekleed. De mannen dragen cowboyhoeden of met witte kraaltjes versierde mutsen met enorme pompoenen. Op een feestdag als deze dragen de dames vele rokken over elkaar…om elegant gekleed te gaan. In de bus is het bijna niet mogelijk om elkaar te passeren, zo breed zijn de dames door de rokken. Hun hoofddeksel is versierd met diverse geweven bandjes gedecoreerd met kraaltjes.

We hadden gehoopt in deze regio een weeftechniek te vinden waarbij de draden na het opzetten van het weefwerk geverfd worden in abstracte patronen en een techniek waarbij in het midden van het weefwerk de kleur draad wisselt. Er worden prachtige weefsel gemaakt in deze regio, veelal met de natuurlijk kleuren alpacawol maar niet de technieken die wij zoeken. Terwijl deze technieken wel kenmerkend zijn voor deze regio? De familie vertelt dat er veel weef kennis verloren is gegaan. De laatste jaren is men bewust geworden van het belang van de traditie. Sindsdien worden de weef en verf technieken weer bestudeerd en gebruikt.

Het idee was om een nacht in Ocongate te verblijven. Maar het hostal was zo smerig en vochtig dat we besloten hebben eind van de middag weer richting Cusco te reizen. Zodat we thuis na een heerlijke douche, in ons eigen bed zouden kunnen slapen. Wat een goed besluit!

Categorie: Blogs - geschreven door Lisette op 17 augustus 2010 om 23:09